The Survivor ผู้รอดชีวิต

เช่นเดียวกับตัวละครหลักและนักแสดงที่เล่นเป็นเขา เรื่อง “The Survivor” ของ Barry Levinson ในขั้นต้นนั้นมีความคุ้นเคยและเข้าใจได้ง่าย จากนั้น ละครชีวประวัติจะสร้างเซอร์ไพรส์ให้กับผู้ชมโดยไม่มีการหักมุม เราได้รับการบอกเล่าในตอนเริ่มต้นว่าปัญหาของตัวละครคืออะไร และมีความคิดที่ดีทีเดียวว่าเรื่องราวจะจบลงที่ใด

แต่ด้วยการค้นหาอย่างต่อเนื่อง วิธีเล็กๆ น้อยๆ ในการทำให้ทุกความสัมพันธ์และทุกช่วงเวลาซับซ้อนและลึกซึ้งยิ่งขึ้น เบ็น ฟอสเตอร์ รับบทเป็น แฮร์รี่ ฮาฟต์ ผู้ซึ่งผ่านความหายนะด้วยการต่อสู้กับเพื่อนร่วมห้องขังจนเสียชีวิตในการแข่งขันที่จัดฉากเพื่อคัดเลือกเจ้าหน้าที่นาซีของค่ายซึ่งเดิมพันกับผลลัพธ์ แชมป์ของ Haft ในตอนนั้นคือนายทหารนาซีชื่อดีทริช ชไนเดอร์ (บิลลี่ แม็กนัสเซน)

ผู้มีความคิดอันเฉียบแหลมในการจัดการแฮร์รี่หลังจากที่เขาเห็นเขาทุบตีเจ้าหน้าที่อีกคนหนึ่งในข้อหาข่มขู่ว่าจะใช้ความรุนแรงกับนักโทษอีกคนหนึ่ง โดยปกติการลงโทษสำหรับการกระทำดังกล่าวจะเป็นความตาย แต่ชนีเดอร์มองว่าแฮร์รี่เป็นวิธีหาเงินและโดดเด่นกว่าเจ้าหน้าที่คนอื่น ๆ

จึงเกิดความสัมพันธ์แบบกาฝาก ภาพยนตร์เรื่องนี้ส่วนใหญ่มีฉากอยู่ใน “ปัจจุบัน” ซึ่งก็คือปี 1949 เมื่อแฮร์รี่ฝึกฝนเพื่อต่อสู้กับแชมป์เฮฟวี่เวทร็อคกี้ มาร์เซียโน (แอนโธนี่ โมลินารี) ผู้ซึ่งน่ากลัวมากจนคู่ต่อสู้รายหนึ่งอธิบายว่าอยู่ในสังเวียนกับเขาว่ากำลังพยายามต่อสู้กับ ใบพัดเครื่องบิน

แต่ในขณะที่ด้านบนทำให้ “The Survivor” ฟังดูเหมือนหนังกีฬาที่มีองค์ประกอบของความโศกเศร้า (และมันเป็นเช่นนั้นแน่นอน) สิ่งที่ Levinson และผู้เขียนบท Justine Juel Gillmer ได้แต่งขึ้นนั้นเป็นละครแนวจิตวิทยาที่มีความโน้มเอียงครั้งแรกที่จะคิดเสมอเกี่ยวกับสิ่งที่ เหตุการณ์ต่างๆ รู้สึกเช่นนั้น และในความหมายที่กว้างกว่านั้น พวกมันหมายถึงอะไร แทนที่จะมุ่งความสนใจไปที่สิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปเท่านั้น

เลวินสันบุกเข้าสู่ฮอลลีวูดด้วยละครราคาประหยัดเรื่อง “ไดเนอร์” และไม่เคยพรากจากแรงกระตุ้น “ผู้ชายกลุ่มหนึ่งที่คุยเล่นและพูดคุยกัน” โดยสิ้นเชิง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเสียดสีทุนนิยม “ชายดีบุก” ไดอารี่ของครอบครัว “อวาลอน” หรือ ภาพนักเลง “บักซี่” นำแสดงโดย วอร์เรน เบ็ตตี้ ในฐานะนักเลงชาวยิวผู้โหดเหี้ยมผู้ก่อตั้งลาสเวกัส “ผู้รอดชีวิต” เป็นเรื่องน่าประหลาดใจและมักจะมีการลอยตัวที่คาดไม่ถึง เป็นอีกงานหนึ่งในสายเลือดนี้

โดยเลือกตัวละครและบทสนทนาตามหน้าที่เสมอเพื่อขับเคลื่อนโครงเรื่องไปสู่งานใหญ่ครั้งต่อไป สคริปต์ของ Gillmer ทำให้แฮร์รี่มีโอกาสมากมายในการโต้ตอบกับวงดนตรีสนับสนุน ซึ่งประกอบด้วยผู้เชี่ยวชาญที่เชี่ยวชาญในสิ่งที่พวกเขาทำ คุณมีความสุขเสมอที่ได้เห็นพวกเขา และไม่มีตัวละครใดที่จบลงด้วยการเป็นกระดาษแข็งที่ใช้งานได้จริงอย่างที่คุณคิดไว้ในตอนแรกว่าจะเป็นเช่นนั้น

Vicky Krieps รับบทเป็น Miriam Wofsoniker

ซึ่งทำงานในหน่วยงานที่พยายามช่วยผู้รอดชีวิตค้นหาคนที่รักที่หายตัวไประหว่างสงคราม แต่พวกเขาเชื่อว่าอาจยังมีชีวิตอยู่ เมื่อแฮร์รี่ปรากฏตัวขึ้นเพื่อขอความช่วยเหลือในการตามหาภรรยาของเขา ซึ่งการหายตัวไปของเขาทำให้เขาหลงใหล คุณคิดว่าภาพยนตร์เรื่องนี้กำลังวางตำแหน่งเรื่องราวความรักที่ชายผู้ตายภายในฟื้นคืนชีพขึ้นมา

แต่นั่นไม่ใช่วิธีการเล่น Pepe ของ John Leguizamo และ Louis Barclay ของ Paul Bates ได้รับการแนะนำให้รู้จักในฐานะผู้ฝึกสอนสองคนของ Harry และในตอนแรก Danny DeVito มีบทบาทที่คล้ายคลึงกันในฐานะหนึ่งในผู้ฝึกสอนของ Marciano คือ Charlie Goldman แต่สมมติฐานใด ๆ ที่พวกเขามาที่นี่เพื่อให้กำลังใจฮีโร่เป็นหลักและ การฝึกให้เขาถูกล้มล้างอย่างน่าทึ่งด้วยการที่ “ผู้รอดชีวิต” ปฏิบัติต่อพวกเขาในฐานะวิธีหนึ่งในการพูดคุยเกี่ยวกับความเกลียดชังที่เลือดเย็นและเอาแต่ใจตัวเอง

โกลด์แมนซึ่งมีชื่อเกิดคืออิสราเอล ลงเอยด้วยการเสนอการฝึกอบรมให้แฮร์รี่สองวันเพื่อที่เขาจะไม่ถูกทำลายอย่างสมบูรณ์ในสังเวียน ผลที่ได้คือภาพยนตร์ที่น่ารักภายในภาพยนตร์ที่ชายผิวดำชาวเปอร์โตริโกและชาวยิวสองคนขึ้นไปทางเหนือและดูเหมือนจะใช้เวลามากพอสมควรในการไตร่ตรองสถานะญาติของพวกเขาในอเมริกาที่ดำเนิน

การโดย WASP ขณะที่พวกเขาทำงานเกี่ยวกับตะขอของแฮร์รี่ การผสมผสานและฟุตเวิร์ค ซีเควนซ์เป็นแบบคลาสสิกของเลวินสัน เต็มไปด้วยเหมือนกับส่วนอื่นๆ ของหนัง โดยมีประโยคอ้างอิงได้ทันที เมื่อโกลด์แมนออกจากเรือนนอกบ้านในป่าและบ่นว่า “มีของในนั้นจากสงครามปฏิวัติ แอรอน เบอร์อาจทิ้งของไว้ที่นั่น “

ในทำนองเดียวกัน Emory Anderson นักข่าวและช่างภาพในหนังสือพิมพ์ของ Peter Sarsgaard ในตอนแรกดูเหมือนจะเป็นหนึ่งในอุปกรณ์ภาพยนตร์ที่น่าเบื่อที่สุด ผู้สัมภาษณ์หรือพยานที่ตัวละครหลักบอกเล่าเรื่องราวของพวกเขา และความสัมพันธ์นั้นก็เคลื่อนไหวไปในทางที่น่าสนใจ โดยดำเนินไปอย่างรวดเร็วด้วยอุปกรณ์ “ตามที่บอก” และข้ามไปยังการตีพิมพ์เรื่องราวของเอมอรีและการต้อนรับอย่างไม่เป็นมิตรที่จุดประกายในชุมชนชาวยิวในหมู่คนที่ตอนนี้ถือว่าแฮรี่เป็นคนทรยศ

เมื่อเอมอรีปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งในฉากที่ต่างออกไป เราตระหนักดีว่าประเด็นของตัวละครกลุ่มนี้คือให้ภาพยนตร์ครุ่นคิดถึงความหมายของการเล่าเรื่องของตัวเอง ตลอดจนความหมายของการรับความทุกข์ของผู้อื่นมาเป็นความบันเทิงใน องค์กรการค้า (สื่อ)

แม้แต่ทริชกลับมีเงาที่ไม่คาดคิด แต่บทนี้ต้องแสดงเหตุผลในการเข้าร่วมการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ของนาซี (ซึ่งในความคิดของเขาประกอบด้วยคนที่หยาบคายกว่าเขามาก) เพื่อให้เราเข้าใจถึงเหตุผลที่เขาถูกทรมาน แทนที่จะบอกว่าเขาเป็นคน “ดี” ในทางใดทางหนึ่ง นาซี.

ฉากที่ยาวและซับซ้อนระหว่างแฮร์รี่กับดีทริชในป่านอกค่ายพบว่าดีทริชอ้างถึงระบอบการปกครองทั้งหมดตลอดประวัติศาสตร์ที่เลือกศัตรูภายในเพื่อทำลายเพื่อสร้างอาณาจักรของพวกเขา คำอธิบายของเขาถูกนำเสนอในลักษณะที่เราเข้าใจว่าส่วนใหญ่เขาเป็นนักฉวยโอกาสที่ทำทุกอย่างที่จำเป็นเพื่อลุกขึ้นไปทั่วโลกและแทนที่จะทำให้เขาน่ากลัวน้อยกว่าชาวเยอรมันที่มีส่วนร่วมในการกำจัดด้วยความปรารถนาอย่างแรง มันเป็นเรื่องตลกมากกว่า

“คุณเรียกว่านาซีและเก้าคนนั่งอยู่ที่โต๊ะทานอาหารเย็นกับเขาอย่างไร? สิบนาซี” “ฉันไม่ได้เกลียดชาวยิว” เขารับรองกับแฮร์รี่ “ความหลงใหลแบบนั้นมีไว้สำหรับจิตใจที่เรียบง่าย” ผลลัพธ์จากความเฉลียวฉลาดของเขายังคงมีผู้เสียชีวิตหลายล้านรายซึ่งดูเหมือนจะไม่เกิดขึ้นกับเขา

อ่านบทความข่าวสารอื่น ๆ เพิ่มเติมได้ที่ webstats-r-us.com อัพเดตทุกสัปดาห์