เรื่องราวนี้เริ่มต้นเมื่อวันที่ 30 มกราคม พ.ศ. 2515 เมื่อกองทหารร่มชูชีพของกองทัพอังกฤษยิงผู้คนเสียชีวิต 13 คนในลอนดอนเดอร์รีหลังจากเปิดฉากยิงในการเดินขบวนเพื่อสิทธิพลเมือง

ผู้ชุมนุมประท้วงต่อต้านกฎหมายฉบับใหม่ซึ่งให้อำนาจทางการในการจำคุกผู้คนโดยไม่มีการพิจารณาคดีในไอร์แลนด์เหนือBloody Sunday จะถูกจดจำตลอดไปท่ามกลางเหตุการณ์ที่เลวร้ายที่สุดของTroubles ผลที่ตามมาทันที สามวันต่อมา ขณะที่ผู้เสียชีวิตบางส่วนในเดอร์รีถูกฝัง สถานทูตอังกฤษในดับลินก็ถูกไฟเผาและถูกทำลายFive Nations of 1972

เปิดทำการเมื่อวันที่ 15 มกราคม – 15 วันก่อน Bloody Sunday เวลส์ก็มีด้านที่แข็งแกร่ง ไอร์แลนด์ด้วย ความคาดหมายในหมู่แฟนรักบี้นั้นสูง แต่ในไม่ช้ากีฬาก็ถูกส่งเข้าสู่ความระส่ำระสายเหมือนอย่างอื่นไอร์แลนด์เริ่มการรณรงค์ด้วยชัยชนะเหนือฝรั่งเศสในเขตชานเมืองปารีสเมื่อวันที่ 29 มกราคม จากนั้นพวกเขาจะเล่นอังกฤษที่ Twickenham ในวันที่ 12 กุมภาพันธ์

วิลลี่ จอห์น แมคไบรด์ อดีตกัปตันทีมชาติไอร์แลนด์ และอดีตกัปตันทีมสิงโตอังกฤษและไอริช เล่าว่ามีผู้คุ้มกันติดอาวุธมาด้วยเขาพูดว่า: “ฉันจำได้ว่าอยู่ในลอนดอนและได้รับการคุ้มครองและถามคนที่อยู่กับฉันว่า ‘จริงแค่ไหน?“เขาพูดว่า: ‘เราไม่รู้และเราไม่มีวันรู้’ ดังนั้นคุณจึงใช้ชีวิตอยู่กับสิ่งนั้นที่ห้อยอยู่บนหัวของคุณตลอดเวลา

ฉันได้รับข้อความและเรื่องตลกเกี่ยวกับสิ่งที่ฉันซึ่งเป็นชาวโปรเตสแตนต์ทางเหนือ กำลังเล่นให้กับไอร์แลนด์

แต่ฉันก็ทำต่อไป”ไอร์แลนด์ชนะลอนดอน แมตช์สิ้นสุด 16-12 ด้วยชัยชนะสองครั้งจากสองนัด การแข่งขันนัดสุดท้ายของพวกเขาอยู่ที่บ้าน: กับสกอตแลนด์และเวลส์

แต่หลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่สถานทูตอังกฤษในดับลินเมื่อวันที่ 2 กุมภาพันธ์ ความประหม่าก็ปะทุขึ้นท่ามกลางค่ายทหารในสกอตแลนด์และเวลส์ หลังจากที่ทีมเหล่านั้นเล่นกันเองในวันที่ 5 กุมภาพันธ์ – ชัยชนะ 35-12 สำหรับเวลส์ – เจ้าหน้าที่จากทั้งสองสหภาพได้พบกันเพื่อหารือว่าพวกเขาจะเดินทางไปเล่นไอร์แลนด์หรือไม่

การเดินทางของสกอตแลนด์มีกำหนดการเดินทางครั้งแรกในวันที่ 26 กุมภาพันธ์ ตกลงกันว่าไม่ว่าสกอตแลนด์จะตัดสินใจทำอะไร เวลส์ก็จะปฏิบัติตามเมื่อเจ้าหน้าที่ชาวสก็อตและไอริชจัดการสนทนา พวกเขามุ่งเน้นไปที่การรับประกันความปลอดภัยสำหรับผู้เล่นสกอตแลนด์และความเป็นไปได้ในการเล่นเกมที่อื่นมีการเสนอให้

Irish Rugby Football Union (IRFU) จัดการแข่งขันทั้งสองเกมในอาณาเขตที่เป็นกลาง สโมสรหนึ่งมาจากสมาคมรักบี้รักบี้แห่งเบลเยียมในทุกแห่ง อีกรายหนึ่งมาจากคณะกรรมการช่วยเหลือประชาชนชาวฝรั่งเศส-อินเตอร์ เซลติก

ซึ่งตั้งอยู่ในเมืองลอริยองต์ ซึ่งกล่าวว่าพวกเขาสามารถจัดการแข่งขันในเวลส์และสกอตแลนด์ได้ในเมืองเบรอตงของแรนส์และน็องต์เมอร์เรย์ฟิลด์ยังถูกเสนอชื่อให้เป็นสถานที่ที่มีศักยภาพ แต่การตอบสนองอย่างท่วมท้นจากผู้แทนของอัลสเตอร์ ซึ่งในขณะนั้นมีอำนาจเหนือ IRFU ก็คือว่า “ดับลินหรือไม่มีที่ไหนเลย”

อ่านบทความข่าวสารอื่น ๆ เพิ่มเติมได้ที่ webstats-r-us.com อัพเดตทุกสัปดาห์